شهید میرزا گرایلی در سال 1339/6/1 در روستای یساقی چشم به جهان گشود تا خود را با دنیای مادی همراه سازد. شهید از همان اوایل کودکی مزه تلخ فقر را چشید،چون در یک خانواده مستضعف به دنیا آمد. وی در سن هفت سالگی قدم به جایگاه علم و ادب )دبستان( گذاشت ولی به علت شدت فقری که بر خانواده اش حاکم بود مانع از ادامه تحصیل وی گردید. به ناچار در پی کاری بود تا بتواند بدین وسیله قدری از مشکلات زندگی اش را بدوش بکشد. اوایل سال ۱۳۵۰ به علت علاقه به شغل خیاطی به آن شغل روی آورد تا آنکه در سال ۱۳۵۲ به همین سبب به تهران عزیمت نمود. اوایل سال ۱۳۵۷ دفترچه آماده به خدمت خود را دریافت کرد آنگاه به تهران بازگشت تا به کار خود ادامه دهد. یکی از افتخارات شهید این بود که در مراسم استقبال حضرت امام خمینی )ره( شرکت جسته و در بهشت زهرا توانست به امام نزدیک شود و بر دستان امام بوسه زند بی شک این یک بوسه معمولی نبود بلکه خواست با امام خود بیعت نماید و بگوید اماما ما تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خون خود در خدمت تو و پاسدار اسلام عزیز هستیم . خود این بوسه نیز عشق وجودش را شعله ور نمود و او را برای لقای پروردگارش آماده کرد. خوشا به سعادتش. شهید میرزا گرایلی در تاریخ 1359/10/21 به خدمت مقدس سربازی رفت مدت آموزش را در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی گذارند و در همین نیرو در شهر تبریز مشغول خدمت شد. در این زمان مرغ دلش بسوی جبهه پرواز کرد و جسم خاکی را بدنبال خود روان کرد. در جبهه های جنوب متوجه گروه چریکی و نامنظم شهید چمران شد و به این گروه پیوست تا شاید بتواند بدین وسیله خدمتگذاری خود را به اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی که مورد تعرض دشمن قرار گرفت به اثبات برساند و به فرمان امام و مقتدای خویش عمل نماید و سرانجام شهید پس از مدتها خدمت در خط مقدم جبهه در مورخه 1360/5/21 بر روی قله های الله اکبرجان بجان آفرین تسلیم نمود وشهید شد و پیکر پاکش به روستا انتقال و پس ازتشییع با شکوه در مزار مطهر امامزاده روشن آباد به خاک سپرده شد . یادش گرامی و راهش پر رهروباد.

پدر جان اگر من برنگشتم ناراحت نباشید چون من برای اسلام جانم را فدا کرده ام و تا آخرین قطره خونم برای اسلام و امامم فدا می کنم چون می دانم که حق پیروز است و باطل نابود شدنی است و تنها خواهش من این است که برای منگریه نکنید برای اینکه جان من در راه قرآن و خدا ارزشی ندارد. پس از شهادت مرا در روشن آباد کنار قبر مادرم دفن کنید برای همه دوستان وبرادرانم سلام زیاد می رسانم اگر من نیامدم مرا قربت (عفو) کنید وبرای من ناراحت نباشید دیگر عرضی ندارم بجز سلامت.